Neil Diamond a wink to the past

I know that it were exams but me and my sister gave our father tickets for Neil Diamond under the christmas tree (happens during the christmas period of course). I don't know how it goes in other countries but over here you have to order those very soon already. Actually it is strange... So may things can happen in that time. Even some can forget when they're not structured or something like that.Well anyway it felt right between my exams but I know that already back then. No problem I thought. I stood up very early so I could make up for all the lost time.
What am I babbling again? let me come to the point of what I wanted to tell you...

ik weet dat het examens waren maar zus en ik hebben onder de kerstboom tickets voor Neil Diamond aan onze papa gegeven. Ik weet niet hoe het eraan toe gaat in andere landen maar hier moet je deze goed op tijd bestellen. Eigenlijk best vreemd... in de tussentijd kan er zoveel gebeuren. Sommige chaotische mensen kunnen het gewoon vergeten. Het ontgaat hen of nu ja ze vinden de tickets niet meer. Je kan enorm ziek zijn en ga zo maar door. Hoe dan ook het concert viel pal in mijn examens. Dat wist ik ook al toen we ze kochten. Geen enkel probleem dacht ik toen nog zelf verzekerd. De dag zelf ben ik heel vroeg opgestaan zodat ik de verloren tijd al een beetje kon beperken. Alle Lotte stop nu maar met zeveren en vertel nu eindelijk eens waar je het over wilde hebben. 

NEIL DIAMOND

Probably none of you knows him or maybe only his song sweet carolina.... Do you remember?
Waarschijnlijk kent niemand hem of misschien enkel zijn liedje sweet caroline... Herinner je je het? 

Well for me it is quite different. I grew up with hearing his songs... Even more I grew up and fall in love with it too. But strangely we only really listen to him once a year (and all the other times I hear him somewhere I turn the music just that little bit louder,) So when do we listen to him?
--> when we go on holiday. In the car... So when he started to sing on the concert I felt tears in my eyes... all those beautiful memories! I felt like a kid of zeven-acht years again. It was like we were siting in the car on the way to Hungary... and well it all came back. I believe that is the nicest thing of music it can touch you so much and it can give so nice memories. So it was a great experience, It was even better because my sister and both my parents were with me. Well I love them all so much. I think that is something I don't say enough to them. They do so much for me. I know they do but still there are days that I take them for normal. What they do for me day in and day out is impossible to write down. They do everything. They raised me, me stood me by in all my hard times when I'm said or angry or anything they're there to help. They also know when I need my own time. Well what can I say... Nothing actually that can describe this feeling. I'm just so happy that I still have them and that they have such an important place in my live.

Well voor mij is het behoorlijk verschillend. Ik ben namelijk opgegroeid met het horen van zijn liedjes... Zelfs meer, ik werd groter en werd er verlieft op. Raar genoeg luisteren we er hoofdzakelijk één maal per jaar naar. (En op de moment dat ik hem ergens anders hoor dan draai ik de volume knop net dat beetje VEEL harder). Dus wanneer luisteren we nu naar zijn liedjes?
--> Wanneer we op vakantie gaan. In de auto... Dus toen hij op het concert begon te zingen voelde ik meteen de tranen in mijn ogen... al die mooie herinneringen! Ik voelde me meteen weer een kind van zeven à acht jaar oud. Het was alsof we met zen alle in de auto zaten op weg naar Hongarije... wel alles kwam terug. Ik geloof dat dat het mooiste is van muziek, het kan je zo raken en zo mooie herinneringen laten herbeleven. Het was een geweldige ervaring. Het was zelfs beter doordat mijn zus en ouders bij me waren. Ik heb ze allemaal zo graag. Ik denk dat dat iets is wat ik niet vaak genoeg zeg tegen hen. Ze doen zoveel voor mij. Ik weet dat ze dat doen maar toch neem ik het vaak op als: de normaalste zaak van de wereld. Wat ze dag in dag uit voor mij doen is onmogelijk te beschrijven. Ze doen alles. ZE hebben me opgevoed, stonden me bij tijdens alle moeilijke momenten, wanneer ik verdrietig of boos ben of eender wat stonden en staan ze klaar om me te helpen. Ze weten wanneer ik tijd voor mezelf nodig heb. wel wat kan ik zeggen... Niets kan dit gevoel beschrijven. Ik en gewoon blij dat ik hen nog steeds heb en dat ze zo'n belangrijke rol in mijn leven spelen. 

so actually I should say:
Dus eigenlijk zou ik moeten zeggen:

Thank You Neil you gave us a wonderful day and I saw in my parents eyes how happy they were to finally see him in real life and because of this day and we were with our little family all together. Maybe my sister moved out but even then she will always be a part of us.

Dankjewel Neil je gaf ons een geweldige dag en ik zag in de ogen van mijn ouders dat ze dolgelukkig waren om hem eens in het echt te zien en als bonus hierboven op een leuke dag te hebben met de complete familie samen. Misschien is mijn zus dan wel verhuisd, maar ze zal altijd een deeltje van ons geheel zijn.

People grow up... unfortunately that is how life goes, sometimes I wish I could freeze time and stay with those happy moments for forever. Instead I take pictures with my mind and I keep them really close to my hart for FOREVER (and I write them down, that is for if I get alzheimer. You never know)

Mensen groeien op... jammer genoeg is dat nu eenmaal hoe het leven in elkaar zit. Soms wens ik dat ik de tijd kan bevriezen en voor altijd bij dat gelukkig moment blijven. In plaats hiervan maak ik foto's met mijn geheugen en bewaar ik deze dicht bij mijn hart voor ALTIJD (ooh en ik schrijf ze ook op voor het geval ik ooit alzheimer krijg, tja je kunt nooit weten he)